Дилги чүге кыскыл апарганыл?

(Серен Чолдак ыткан)
 
Дилги эң-не баштай кара болган чүвең иргин. Бир­-ле хүн күскелеп чорааш, ам эртен бак Мезил-биле чаржыр деп бодап ап-тыр.
Даартазындадаң бажында хем кыдыынга маңнап келгеш:
— Бак Мезил, бар сен бе? — деп айтырарга,
— Бар-ла мен — деп-тир. Дилги:
— Даарта эртен бо хемни өрү чаржыр бис — дээн.
Мезил чөпшээрежип каан. Дилги чоруй барган. Мезил ол хүн хемниң мезилдерин эрик дургаар тургускаш:
— Дилги маңнап келгеш, «Бак Мезил бар сен бе?» дээрге, «Аа» деп турар силер — деп чагып каан чүвең иргин.
Эртенинде Дилги маңнап келгеш:
— Багай Мезил бар сен бе? — дээрге,
— Ийе, бар мен — деп-тир. Че, бис бе дишкен соонда, Дилги-даа салыпта-ла берген, Мезил-даа хеминче мойт кыл­дыр халый берген иргин. Дилги шаанга киир маңнап-маңнап:
— Бак Мезил бар сен бе? — дээрге, ырак мурнунда-ла «Аа» дээр болган. Дилги чедер черинге маңнап кээрге, Мезил сугдан үнүп келгеш:
— БакМезилек мени безин эртип шыдавас, кара Дилги адың чок-тур — деп кыжырып турган-дыр эвеспе.
Дилги ыяткаш, шупту боду кыскыл апарган чүвең иргин.